Soms verwart het mij, hoe we in de huidige maatschappij contact met elkaar hebben.
Of beter: geen contact meer met elkaar hebben. Echt contact, bedoel ik dan.
Ook als ik naar mijzelf kijk, want ik ben zeker niet heilig als het gaat om schermgebruik.
Want daar heb ik het over.
Het is zo gemakkelijk: in plaats van een gesprek voeren dat verder gaat dan de koetjes en kalfjes, verdiepen we ons in ons scherm, scrollend van filmpjes naar reels en foto's van mensen die we niet kennen en die allemaal een manier gevonden hebben om ons bezig te houden.
Ik werd er inwendig onrustig van!
Ik besefte mij dat pas goed toen ik tijdens de kerstvakantie mijn social media verbruik bewust pauzeerde.
Ik had ze in een mapje geplaatst op mijn telefoon dat "offline tot en met 7 januari" heette.
Daardoor had ik een drempel gecreëerd om erop te klikken, want dan zou ik mijn eigen regel overtreden.
Het werkte, en raad eens: ik heb niets gemist.
Heeft het me iets opgeleverd?
Ja, namelijk:
Nadenktijd, waardoor ik weer met nieuwe ideeën kwam
Schrijftijd, iets wat ik als kind al deed en nu nog steeds nodig heb om gedachten uit mijn hoofd te krijgen
Gesprekstijd, met mijn echtgenoot, kinderen.
Er zijn. Zonder afgeleid te worden.
Teveel schermtijd (zeker 'sociale' media) werkt verdovend en daardoor verslavend.
Het is een (relatief) nieuwe manier geworden om ons gevoel te negeren, om ons af te leiden van waar het werkelijk om gaat: Contact. Met jezelf en met de mensen om je heen.
In plaats van 'contact' met mensen op een scherm die we überhaupt niet kennen en waar we niets van weten, behalve datgene dat zij delen op hun kanalen.
Hoe zou het zijn als we ermee zouden stoppen?
Dat vraagt nogal wat, vermoed ik. Sociale media valt (bijna) niet meer weg te denken. Ik communiceer met behulp van die kanalen met jullie. Hoewel ik denk dat jullie het leuker vinden om een persoonlijk kaartje van mij te krijgen dan een getypt berichtje.
Ik kan me voorstellen dat het voor veel mensen zelfs beangstigend kan zijn om niet meer actief te zijn op TikTok, Insta, etc. Want wat blijft er dan over? Je wordt ineens geconfronteerd met jezelf, ervaart misschien een leegte, die opgevuld moet worden.
Vergelijk het maar eens met een gok- of alcoholverslaving. Die werkt in feite net zo.
Men raakt immers niet voor niets verslaafd. Er moet een leegte opgevuld worden. Er moet iets verdoofd worden. Om de pijn die er is niet te hoeven voelen.
Wat ga jij uit de weg, als je veel op social media zit?
Is het afleiding, zodat je niet aan die rotklus van je werk hoeft te beginnen?
Of doe je het omdat je daarmee jezelf probeert te verdoven, iets uit de weg gaat waarmee je niet geconfronteerd wilt worden? En wat is dat dan?
Ik wil graag de volgende uitdaging met jou aangaan:
De komende week, wanneer je de neiging voelt om naar je telefoon te grijpen, omdat je je verveelt, of omdat je zoekt naar afleiding van wat dan ook, wil ik je vragen om je even bewust te worden van jezelf.
- Wat gebeurt er dat jouw hand automatisch naar dat schermpje grijpt?
- Welke gedachte gaat er door je heen?
- Wat voel je?
- Leg je hand op je wang, of op je buik, en maak eens contact met jezelf.
- Adem een paar keer diep in en blaas uit.
- Wat komt er los? Wat laat zich zien, wat wil gevoeld worden?
- Laat dat gevoel eens toe en observeer wat er gebeurt.
Wat zou je nu eigenlijk het liefste willen? Wat heb jij nodig om echt nu voor jezelf te zorgen?
- Naar buiten om een wandeling te maken?
- Een vriend of vriendin bellen?
- In gesprek gaan met je partner of kind?
- Schrijven, tekenen, muziek luisteren?
- Bidden, een boek lezen?
Ga dat dan doen, al is het maar 10 minuten.
En ervaar wat het je oplevert, om even tijd te maken voor jezelf en je bewust te worden van wat jij nodig hebt.
Stuur me een berichtje of een WhatsApp als je hierover iets met me wilt delen. Of plaats een reactie hieronder.
Vind ik leuk!
Ik doe met je mee en vertel hier volgende week wat mijn ervaringen waren!
Doe je mee?
Lieve groet,
Ursula.
Reactie plaatsen
Reacties