Deze week is het de week van de HSP, of te wel, de week van de hoogsensitieve persoon.
Ben jij hoogsensitief? En hoe ga je daar in het dagelijks leven mee om? Geef jij jezelf voldoende ruimte of ga je snel over je eigen grenzen heen?
Lukt het jou om in deze gehaaste wereld te genieten van de kleine dingen?
Heb je deze dagen veel last van de warmte en raak je daardoor sneller overprikkeld?
Dit zijn vragen die in mij opkomen als ik stilsta bij mijn eigen hooggevoeligheid.
Ik ben er pas op latere leeftijd achter gekomen dat de eigenschappen die ik heb passen bij een HSP.
Ik kreeg het boek 'Hoogsensitieve personen' van Elaine Aron te leen van mijn schoonmoeder, toen ik een jaar of 27 was. Ik dacht eerst: "Dat is toch niet wie ik ben?"
Totdat ik begon te lezen en alle puzzelstukjes op hun plek vielen.
Als kind speelde ik graag alleen, dit viel ook de kleuterjuf op, die zich daar zelfs best zorgen over maakte. Ik werd als erg verlegen en stil omschreven. Ik herinner me dat ik me snel overweldigd voelde op het schoolplein en me daarom liever terugtrok.
Tegelijkertijd was ik intens verheugd toen er een keer een moeder van een klasgenootje met een baby op school kwam en ik mocht helpen met het in bad doen van die kleine (ja ja, dat gebeurde toen nog gewoon in de klas).
Ik was en ben een binnenvetter, die niet snel het achterste van haar tong laat zien. In nieuwe situaties keek ik graag de kat uit de boom en stond ik liever aan de zijlijn te observeren hoe anderen zich vermaakten en in gesprek met elkaar waren. Het betekende niet dat ik het niet naar mijn zin had. Ik kon ervan genieten dat ánderen het naar hun zin hadden en was zelf liever op de achtergrond aanwezig.
Muziek en natuur (vooral de zee) kunnen mij erg ontroeren en ik kan me intens inleven in fictieve personages in een tv-serie of boek. Tegelijkertijd kan ik heel erg slecht tegen onrecht dat anderen of mijzelf wordt aangedaan en kan ik de pijn en het verdriet van anderen voelen alsof het van mijzelf is.
Klinkt best vermoeiend, of niet? Soms is het dat ook, maar vaak kan ik er ook van genieten.
Met de komst van onze kinderen, ieder zo met hun eigen temperament en hooggevoeligheid, is het soms best zoeken naar mijn eigen rust en grenzen. Ik snak soms enorm naar tijd voor mezelf en er zijn dagen dat het allemaal niet lekker loopt en ik in continue staat van overprikkeling ben. Ik weet dan dat het tijd is om voor mezelf te zorgen, maar tjonge jonge, dat is niet eenvoudig met drie kinderen om me heen die óók overprikkeld zijn (en daarbij ook nog een aardig sterke wil hebben).
En daarnaast gaat het werk ook nog door, is er een huishouden dat gerund moet worden, moet er op tijd gegeten worden, want hooggevoelig en 'hangry' is echt geen goede combinatie. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Herkenbaar? Loop jij continue tegen je grenzen aan of ga je er met regelmaat ver overheen?
Kom je niet meer aan jezelf toe met alle ballen die je in de lucht moet houden? Ben je er pas net achter dat je hooggevoelig bent en ben je op zoek naar een manier om daarmee om te gaan?
Lukt het je allemaal niet meer en ben je op zoek naar iemand die een tijdje met je meeloopt?
Neem contact met mij op!
*De afbeelding komt van de website weekvandehsp.nl
Reactie plaatsen
Reacties