Hoe ga je om met onbegrip uit je omgeving?

"Gelukkig is het allemaal weer goed gekomen."

"Oh, te vroeg geboren! Ja, die van mij was ook 3 weken te vroeg. Maar niks aan de hand hoor!"

"Waarom begin je hier nu steeds weer over? Je moet ook blij zijn dat zij nu weer lekker thuis is, hoor."

"Maar dat heeft toch helemaal niets met haar vroeggeboorte te maken?"

"Hoezo lange termijn gevolgen? Er is toch niets aan de hand?"

Zomaar wat uitspraken die je te horen zou kunnen krijgen van mensen uit je omgeving, die echt geen flauw benul hebben wat voor impact een vroeggeboorte op jou als vader of moeder kan hebben.

Ik kan er ook gerust een paar afvinken.

Ongetwijfeld zijn een paar uitspraken van mensen goed bedoeld, maar ze kunnen op jou als vader of moeder behoorlijk bot overkomen. Want echt, ze hebben geen idee waar jullie doorheen zijn gegaan en tegen welke problemen jullie nu nog steeds aanlopen.

Wat gebeurt er bij jou, als iemand zo iets dergelijks tegen je zegt?

Hoe reageer je?

Is hoe jij reageert naar de ander ook wat je op dat moment voelt?

Of knik je instemmend, maar voel je je inwendig enorm boos, verdrietig of eenzaam?

Daar sta je niet alleen in, hoewel het wel zo kan voelen.

Ongetwijfeld heb je wel eens geprobeerd om uit te leggen dat een vroeggeboorte niet niets is om mee te maken.

En dat alles ook niet ineens goed is, ook al is het fijn dat je thuis bent met de kleine.

Sommige mensen zullen dan wel met enig begrip reageren, maar er zullen ook mensen zijn die eigenlijk niet echt kunnen of willen begrijpen hoe jij je voelt.

Of die snel weer over hun eigen sores beginnen. "Oh joh, dat doet mijn zoon of dochter ook weleens hoor. Laatst nog, toen…."

Besef je dat er altijd mensen zullen zijn die niet het vermogen hebben om zich in te kunnen leven in jouw situatie.

Dat is wat het is en daar heb je geen invloed op.

Richt je daarom op de mensen die wél dit vermogen hebben en bij wie je lekker kunt spuien.

Wat je altijd kunt doen, wanneer mensen jou (onbedoeld) raken met hun opmerkingen is dit aan hun teruggeven.

Vertel ze wat hun opmerking met jou doet. "Ik merk dat jouw opmerking/reactie/uitspraak mij raakt, omdat……"

Jouw gevoel kan niemand ontkennen, of ze dit nu begrijpen of niet.

Merk je vervolgens nog steeds dat ze met een botte opmerking of met onbegrip reageren:

Laat het los, het is hún onvermogen, niet het jouwe.

Adem een paar keer door je neus in en door je mond uit en geef hun onvermogen (denkbeeldig) terug aan wie het toebehoort.

Merk je dat er veel in jou loskomt wanneer je tegen onbegrip stuit?

Of juist wanneer je er wél met iemand over kan praten?

Wordt je soms overspoeld door emoties, waarvan je niet begrijpt waar ze vandaan komen?

Dan kúnnen dit tekenen zijn van onverwerkt trauma.

Neem dan vooral contact met mij op voor een afspraak, zodat je een start kunt maken met het verwerken van alle gebeurtenissen.

Ik zit voor je klaar om naar jouw verhaal te luisteren.